Ik heb een dochtertje van 2 jaar oud en zij is een enorme fan van Woezel en Pip, het liefst leest ze de hele dag de boekjes en luistert ze naar de liedjes en verhaaltjes uit de tovertuin. Nu zijn er een paar favorieten van haar en die kan ze al op haar manier een beetje meezingen, superleuk om te zien dat zij ergens nog vol voor gaat zonder na te denken wat andere mensen ervan zouden denken.
.
Het liedje “Ik voel me fijn van Dinand Woesthoff”, dat vind ik zelf een heel mooi liedje, hieronder heb ik een paar regels van het liedje neergezet om te lezen. Maar het is nog mooier als je het een keertje luistert op bijvoorbeeld spotify.
.
Oh ik voel me fijn
Zou geen ander willen zijn
Oh ik voel me fijn van binnen
Elke dag maakt mij zo blij
En ik zou wel willen gillen
Ik heb alle dagen pret
Zou het nooit meer anders willen
Maar dat heb ik al gezegd
Bron: Woezel en pip
.
De boodschap die ik hierin hoor, daar ben ik blij mee. Je
bent goed zoals je bent en je moet je niet anders voordoen dan je bent. Ik denk
dat het op de leeftijd van mijn dochter 2 jaar, het zo ook nog voelt. Ik voel
me goed of ik voel niet goed, maar ik bepaal zelf hoe ik mij voel. Wel in de
veilige omgeving van papa en mama, waar ik mag zijn wie ik ben.
Ik kijk naar mijn dochter als zij weer eens helemaal in haar dansje opgaat, hoe
mooi en puur dat eruit ziet. Het zou zo veel mooier zijn als we allemaal iets
meer kind zouden blijven. Dat iedereen nog zo onbevangen kan genieten van het
leven, dat alles nog te ontdekken valt en alles staat nog open.
.
Vaak verandert dit als kinderen naar de basisschool gaan, want daar krijgen ze ineens te maken met regels, andere kinderen, andere gewoontes, oudere kinderen en meningen van anderen. En vooral die mening van anderen heeft een ‘steeds’ grotere uitwerking op het gedrag van kinderen. Misschien moet ik me dan maar als een clowntje gaan gedragen in de klas, zodat kinderen om mij gaan lachen, ondanks dat ik daarmee de leerkracht en mijn ouder boos maak omdat zij geen grip meer hierop hebben. Of kinderen worden juist heel stil en teruggetrokken en willen juist niet meer opvallen om zo te verbloemen hoe de resultaten zijn of hoe ze zich voelen.
.
Als ik dan mijn dochter zie, die danst en zingt op haar
liedjes van woezel en pip, dan hoop ik zo dat zij zo vrolijk en onbevangen
blijft zoals zij nu is. Helaas heb ik daar geen grip op, ik kan haar alleen
laten voelen dat het goed is zoals het is. Dat zij goed is zoals zij is. En dat
ze vooral lekker zichzelf moet blijven, hoe anderen daar ook over denken. Ik
kan haar alleen maar tips en tools geven hoe ze met de mening van andere moet
omgaan of hoe zij zich daar niet door moet laten lijden.
En dan hoop ik dat zij zich als zij volwassene het liedje van woezel en pip
herinnert en dat zij ergens nog zo vol voor gaat.
