ALLE KINDEREN ZIJN GEMEEN…

Dinsdagochtend, we zijn aan het buitenspelen, daar sta ik, voorzichtig een beetje onzichtbaar in de hoop dat ik niet opval. Maar helaas ook deze keer mag het niet zo zijn en hebben ze me gezien en begint het…

Snapte je dat nu echt niet tijdens de rekenles…dan ben je echt heel stom…
Wat heb je een stomme jas aan…
HAHAHA jij moest weer bij de juf komen omdat je niet kunt rekenen
Met haar moet je echt geen vrienden worden, want dan ga ben je net zo stom als haar…
JIJ bent echt lelijk…
Niemand vindt jou aardig…
Niemand vindt jou leuk om mee te spelen…
Je bent een loser…
Je bent stom…

Hoe meer zij zeggen hoe kleiner ik me voel worden, ik probeer wel om mij heen te kijken om de aandacht van de juf te trekken, maar dit lukt niet. Ze staan precies zo dat het lijkt alsof we gezellig aan het spelen zijn, maar ondertussen….

Ik probeer me groot te houden en niet te gaan huilen, maar helaas dit lukt niet en ik barst in tranen uit. Maar in plaats van dat ze me troosten of stoppen gaan ze juist nog iets harder door, want dit vinden ze het leukste, dat ik ben gaan huilen.

PESTEN… Het gebeurt nog steeds op scholen maar ook daarbuiten, overal...

En dan denk ik…hebben we dan nog steeds niets geleerd?? WAAROM??

Weet je namelijk wel wat je aanricht??

Als je iemand pest dan beschadig je haar voor de rest van haar leven. Want ook al kan ze er nog zo goed mee omgaan of heeft ze geleerd ermee om te gaan, er blijven momenten komen dat ze het liefst weg wil kruipen en zo onzichtbaar mogelijk wil zijn. Alles om maar te zorgen dat ze niets stoms of raars doet of dat ze denkt…het ligt aan mij.

Wat ook zeker niet helpt is dat het tegenwoordig wel lijkt alsof we alles maar mogen zeggen of doen, je hoeft facebook maar te openen en een artikel aan te klikken en de ene hatelijke reactie na de andere volgt zich op…niet normaal.

Denk eens even na…overal zit een echt persoon achter.

Hoe zou jij het vinden als er zo tegen jou wordt gepraat of durf je dit ook te zeggen als je recht voor iemand staat?? Of misschien nog een stapje verder…hoe zou je het vinden als het tegen jouw dochter wordt gezegd??.Want zeker meiden zijn keihard naar elkaar…er is altijd wel iemand die opstaat en denkt ik ben beter dan jou en waar andere meiden dan tegenop kijken.

Ik zie het zo gebeuren, bij het buiten spelen, er is er altijd 1 de BAAS en een die te lief of te onzeker is die er dan uit wordt gepikt, het pispaaltje. En de rest loopt of lacht dan maar een beetje mee. Vooral omdat het in het begin misschien grappig is…maar ook zeker omdat ze denken; gelukkig zegt ze dit niet tegen mij.

Mijn schooljeugd en nog ver daarbuiten heeft het mij behoorlijk beïnvloed. Zeker omdat ik echt dacht, het ligt aan mij, ik ben stom of dom en niemand vindt mij aardig. En heel eerlijk, dat denk ik nog weleens af en toe. Vooral als ik in een groep sta, ik voel me dan nooit echt op mijn gemak ben bang dat ze het over mij hebben…of dat ik iets raars doe of aan heb…

Was er toen maar een kindercoach…

Ik had gewild dat er vroeger een kindercoach bestond die mij geleerd zou hebben dat ik ertoe doe, dat ik ook vol zelfvertrouwen ben en vooral dat ik minder gestrest was geweest, meer ontspannen want dat had ook mijn schoolresultaten beïnvloed. Ik was namelijk constant op mijn hoede voor wat er misschien ging gebeuren…

Dat had mijn schoolcarrière misschien een stuk makkelijker en vooral leuker gemaakt!

Maar helaas heb ik deze lessen pas mogen leren toen ik 26 jaar was en zelf bij een coach terecht kwam, daar leerde ik wie ik ben en wat mijn kwaliteiten zijn. Maar het belangrijkste dat ik leerde dat ik er mag zijn.

Dat leer ik ook de meiden die bij mij in de praktijk komen….

Ze komen vaak ‘onzichtbaar’ en verlegen binnen, bang om iets fout te zeggen of te doen. Maar als ze dan een aantal keer zijn geweest zie ik ze sterker worden, ze gaan meer stralen en geloven in zichzelf en dit gebeurt stapje voor stapje, ze worden sterker en stralen meer zelfvertrouwen uit.

Ik blijf het mooi vinden om dat proces te mogen begeleiden, want ik geef alleen maar tips en tools en ze doen dit uiteindelijk helemaal zelf.

En vaak als ze dan meer zelfvertrouwen krijgen, zie je dat de schoolresultaten ook voorzichtig aan weer omhooggaan, niet meteen van een E naar een A score maar in kleine stapjes. En ook die stapjes helpen mee aan een meer ontspannen en zelfverzekerde dochter.

En dat gun ik iedereen!

Wil je eens kletsen over jouw dochter om te kijken of ik jullie misschien een paar tips kan geven?? Neem dan contact met me op en dan luister ik graag naar jullie verhaal.

Vol goede moed startte ze aan 2022, want dit zou haar jaar worden, alles zou beter gaan en dat lezen dat ging ze nu eindelijk eens onder de knie krijgen! Papa en mama krijgen geen mailtjes meer dat ik nog meer moet oefenen…NEE ik ga ervoor!

Maar nu zijn we ongeveer 1,5 maand verder en de CITO toetsen zijn achter de rug en van dat blije en enthousiaste meisje dat vol power aan 2022 begon is weinig over. Want hoe hard zo ook haar best doet en hoe hard ze ook elke dag oefent. Zodra ze dan weer een toets heeft gehad of heeft moeten voorlezen in de klas komt ze als een klein hoopje ellende thuis. De tranen staan in haar en jouw ogen als ze je vertelt dat het weer niet gelukt is, want lezen dat kan ze NIET.

Hoe frustrerend is het voor je dochter

dat ze elke dag geconfronteerd wordt met iets dat maar niet wil lukken, ondanks het vele oefenen
dat ze altijd bij de juf aan de instructietafel moet zitten
dat haar vriendinnen steeds makkelijker gaan lezen

Maar ook hoe frustrerend is het voor jouw als moeder om te zien dat je dochter zo worstelt

om te zien dat ze zo haar best doet maar dat het elke keer weer niet lukt
om te zien dat haar zelfvertrouwen steeds minder wordt
om te zien dat ze steeds verdrietiger wordt

Ik voel jouw frustratie maar ook die van je dochter!

Want ik snap dat het super frustrerend is als jullie samen en vooral je dochter zo hard haar best doet, dat jullie elke avond voor het slapen gaan lezen en soms tot tranen toe. Maar ja de juf zegt…we moeten oefenen…leeskilometers maken.

Mijn eerste advies wat ik aan je zou geven is…STOPPEN MET LEZEN!! Voor nu/ voor een tijdje laat eerst je dochter op adem komen.

Het belangrijkste is namelijk dat ze het even loslaat…al het oefenen en alle frustratie zorgt voor een heel hoog stressniveau en juist die stress zorgt ervoor dat ze steeds minder gaat opnemen, wat dan weer zorgt dat ze nog meer stress ervaart… en zo komt ze in een cirkeltje terecht. Ga juist leuke dingen doen thuis, en laat het lezen even voor wat het is. Ze moet weer gaan ervaren dat thuis, thuis is en dat het daar niet de hele tijd draait om oefenen en leren.

En dat geeft jouw als moeder ook weer wat lucht…want jij bent niet die juf…maar haar moeder en laat het juf zijn aan iemand anders over!

Maar wat dan wel?? Want ja dat lezen moet wel geoefend worden.

Start weer gewoon met voorlezen, ze zou kunnen meelezen maar, laat haar vooral luisteren naar het verhaal.
Wat ook zou kunnen is…leg de leesboekjes even weg en leg er stripboeken voor in de plaats, dit zijn kleinere stukjes tekst en veel plaatjes wat zorgt dat je dochter het verhaal meteen herkent.
Een andere tip is ga zorgen dat lezen weer leuk is…zo zijn er ook boekjes te vinden die jullie samen kunnen lezen, jij als moeder leest dan veel meer en je dochter leest een paar zinnen of zoek eens naar toneel-leesboeken. Dit is echt een boek met korte zinnen en leuk om samen te lezen omdat je echt een toneelstuk lees, ieder heeft een eigen rol.

Mocht je nog meer tips willen of zou je het fijn vinden als ik even met jullie meekijk?? Neem dan contact met me op dan plannen we een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek en dan zorgen we er samen voor dat jij weer moeder kan zijn in plaats van juf.