Vorige week stond ik een dagje in de keuken om heerlijk te bakken. In mijn agenda had ik een groot kruis gezet en bedacht wat ik wilde gaan bakken.
Bakken is echt een grote hobby van mij en voelt vooral heel ontspannend, natuurlijk is het opeten van al dat lekkers heel leuk, maar mij gaat het vooral om het bakproces.
.
Deze keer had ik mij zo’n bakdagje echt gegund. Heerlijk een dagje voor mezelf.
.
Maar waarom dan zal je misschien denken?? Nou eigenlijk omdat ik mezelf geregeld voorbijloop en daardoor mezelf nog weleens wil vergeten. En dat merk ik dan eigenlijk pas na een paar dagen/weken, want dan ben ik moe, heb niet zoveel zin en word prikkelbaar. Maar het kan ook zijn dat mijn emmertje dan zo vol zit, dat ik ineens heel boos word of juist heel verdrietig. En om nu beter voor mezelf te zorgen, plan ik een dagje voor mezelf om iets te doen wat ik heel leuk vind, dit kan van alles zijn, maar deze keer was dat bakken.
.
Vooraf had ik al uitgezocht wat ik zou gaan maken, en ik ging voor koek. De koektrommel mocht wel weer een keertje gevuld worden en deze keer met gevulde koeken.
.
Maar toen die koeken eenmaal in de oven stonden…voelde ik dat ik nog iets wilde maken en ik dacht aan BROOD.
.
Als er iets is wat ik lastig vind om te bakken is het brood, dit mislukt eigenlijk altijd!
.
Dus ging ik mezelf er weer aan wagen of toch maar niet…
.
Ik deed het toch, een briochebrood werd het. Tijdens het proces dacht ik…dit word helemaal niets. Het ziet er zo raar uit, het rijst niet, dit kan nooit goed gaan. Maar ik zette door, en er kwam toch een lekker brood uit de oven… echt heerlijk!
.
Soms moet je gewoon iets doorzetten ook al wil het de eerste (PAAR) keer niet lukken. Ik weet als geen ander hoe moeilijk en lastig dit is en/of kan zijn. Want nu geef ik het voorbeeld met brood bakken, maar ik zie dit ook in de begeleiding in mijn praktijk.
.
Heel vaak willen we als het niet lukt, de handdoek in de ring gooien, ermee stoppen want het lukt niet of het wordt niet zo mooi als dat je voor ogen had of je moet het weer aan de juf vragen omdat je de sommen toch nog niet zo goed snapt.
En dat geeft je een enorme deuk in je zelfvertrouwen, want waarom lukt het niet, kan ik het niet OF ik kan het niet en de rest van de klas wel.
.
Soms heb je net even een zetje nodig om over die hobbel heen te komen waardoor het wel lukt. Misschien niet meteen perfect…maar dat hoeft ook niet. Je hebt het geprobeerd of je hebt doorgezet.
.
En dat is denk ik wat wij onze kinderen ook zouden moeten leren… er moet meer nadruk moeten komen te liggen op het PROCES dan op het product. Dat kinderen voelen dat ze gezien worden en dat het niet uitmaakt hoe…als ze het maar proberen.
.
Bij mij in de praktijk werk ik ook zo…die schoolvakken zijn eigenlijk bijzaak. Het gaat om het zelfvertrouwen van het kind, zij moet weer lekker in haar vel komen te zitten en daarna gaan we het proces aan om tot rekenen te komen.
.
Met kleine stapjes kijken we vooruit, zodat;
-
Bij HAAR het gevoel van trots naar boven komt als het lukt…
-
Bij HAAR het gevoel van IK KAN HET naar boven komt…
-
Bij HAAR het gevoel naar boven komt dat het niet uitmaakt wat anderen ervan denken…
-
Bij HAAR het gevoel overheerst dat ze het heeft geprobeerd en gedaan…
.
En maakt het dan uit dat het geen mooi brood is??? Of dat alle koekjes verschillend uitzien??
NEE… want ik ben die uitdaging aangegaan en het gevoel dat overheerst is TROTS!
.
Gun jij jouw kind ook dat gevoel van trots?? Neem dan eens contact met me op en dan kijken we samen wat ik voor jullie zou kunnen betekenen.
Recente reacties