Daar sta ik dan…bij de juf en ik moet de tafels opzeggen zodat ik weer een sticker kan verdienen voor mijn tafeldiploma.
.
Maar het lukt niet…niet eens 1×7 komt eruit…Ik sta helemaal verlamd bij de juf en weet het echt niet meer.
.
Ik voel de tranen opkomen! Heb ik daar zo hard mijn best voor gedaan met mama??
.
Thuis wist ik de hele tafel zo op te zeggen maar nu in de klas, waar iedereen mij kan horen en zien lukt het niet. Zie je wel! Ik kan het toch niet!!!
Boos en verdrietig loop ik terug naar mijn tafeltje, ik heb echt zo hard geoefend, elke dag samen met mama de tafel van 7 erin gestampt. Maar die stomme tafels willen maar niet blijven hangen.
Ik ben dom, want waarom lukt het niet bij mij maar wel bij al die andere kinderen in mijn klas??
.
Ik zie dit nog steeds gebeuren, kinderen die helemaal gefrustreerd raken omdat het maar niet lukt om bijvoorbeeld die tafels erin te krijgen. Ze doen er alles aan en oefenen heel veel, hebben er buikpijn van of het ze wel gaat lukken. En dat alles zorgt er juist voor dat er heel veel stress omheen hangt waardoor het echt niet lukt om te leren of iets te onthouden.
.
Later kwam ik erachter dat stampen bij mij niet goed werkt. Juist doordat ik er zo’n druk op legde en er eigenlijk al vanuit ging dat het me toch niet zo lukken, lukte het me ook niet. En zo werd ik bevestigd in mijn eigen gedachten.
.
Juist die gedachten, die druk en stress, die zorgde ervoor dat het niet lukte…, want mijn brein had helemaal geen ruimte om iets te leren of te onthouden. Mijn brein zat in de overlevingsfase en mijn lichaam stond paraat om te vechten, vluchten of bevriezen.
.
Dat is wat er bij veel kinderen gebeurt, de lat ligt zo hoog en ze moeten zoveel oefenen waardoor:
· Het niet leuk meer is
· Ze bij elke fout de bevestiging krijgen dat het ze toch niet lukt
· Ze nog meer hun best gaan doen
· Ze er juist geen zin meer in hebben, want het lukt toch niet
· Ze een steeds korter lontje krijgen en om alles boos of verdrietig worden
.
Dus dat jij, je kind steeds meer boos/verdrietig/gespannen ziet worden en het naar school gaan een steeds grotere uitdaging wordt. Is dan helemaal niet zo gek.
.
Daarom vind ik het zo belangrijk om naast het leren, aan ontspanning en zelfvertrouwen te werken. Hierdoor gaan ze weer voelen hoe het voelt om ontspannen te zijn en dus niet de heel tijd aan hoeven te staan. Dat je ook af en toe even los mag laten, zodat je kunt groeien in wie je bent en weer open staat om nieuwe dingen je eigen te maken.
.
Ik zou willen dat ik dat als kind had gevoeld, dat mijn lijf zich mocht ontspannen om juist tot leren te komen. Dat ik lekker in mijn vel had gezeten en dat niet alles zo’n grote strijd was geweest.
.
In mijn begeleiding leer ik kinderen dat ze mogen zijn wie ze zijn en dat leren leuk is!
.
Ik start daarom naast het leren altijd met werken aan ontspanning, zodat ze lekker in haar vel komen te zitten. Dit is de basis om tot leren te komen en vanuit die basis (lekker in je vel) gaan we stapje voor stapje werken aan het zelfvertrouwen en komt het plezier in leren vanzelf weer terug.
Wil je meer weten?? Stuur me een berichtje dan plannen we een gratis kennismakingsgesprek.
Recente reacties