Vorige week stond ik een dagje in de keuken om heerlijk te bakken. In mijn agenda had ik een groot kruis gezet en bedacht wat ik wilde gaan bakken.
Bakken is echt een grote hobby van mij en voelt vooral heel ontspannend, natuurlijk is het opeten van al dat lekkers heel leuk, maar mij gaat het vooral om het bakproces.
.
Deze keer had ik mij zo’n bakdagje echt gegund. Heerlijk een dagje voor mezelf.
.
Maar waarom dan zul je misschien denken?? Nou eigenlijk omdat ik mezelf geregeld voorbijloop en daardoor mezelf nog weleens wil vergeten. En dat merk ik dan eigenlijk pas na een paar dagen/weken, want dan ben ik moe, heb niet zoveel zin en word prikkelbaar. Maar het kan ook zijn dat mijn emmertje dan zo vol zit, dat ik ineens heel boos word of juist heel verdrietig. En om nu beter voor mezelf te zorgen, plan ik een dagje voor mezelf om iets te doen wat ik heel leuk vind, dit kan van alles zijn, maar deze keer was dat bakken.
.
Vooraf had ik in de koekjesbijbel een lekker recept uitgezocht (eigenlijk gewoon het boek opengeslagen en DAT koekje zou ik gaan maken). En dat waren Jan Hagel koekjes, maar na het bakken van dit koekje bleef er iets zeuren. Er is namelijk een koekje wat ik als kind heel erg lekker vond maar waar ik het recept nergens kan vinden, het gaat om een kletskoekhoorntje met een roomvulling erin.
.
Toen dacht ik, dat kan ik misschien ook wel zelf uitproberen.
Eerst ben ik aan de slag gegaan met kletskoppen en dan meteen nadatze uit de oven kwamen, gerold tot een hoorntje…en als je de tip hebt om dit te doen ZONDER je handen te verbranden…IK HOOR HET GRAAG! Want wat was dat heet en lastig! Maar ik rolde door en merkte dat ik er een handigheidje in kreeg (helaas wel pas bij de laatste ronde koekjes)..
Omdat de koekjes af moeten koelen (want ja in een warm koekje kun je geen room spuiten), heb ik ze de andere dag afgemaakt met een heerlijke witte chocolade boter crème.
.
Was ik tevreden??
Lukte het meteen??
.
NEE echt niet! Want zeker het rollen van het hoorntje kostte me heel veel moeite en heb ik vaak gedacht ik stop ermee en maak wel gewoon alleen kletskoppen. Waarom zou ik hier mijn best voor doen?? Want het ziet er toch niet uit!! Ze zijn niet allemaal even mooi, sommige zijn niet eens een hoorntje maar meer een rolletje, dit ziet er echt niet uit en deze koekjes mogen niemand zien!
.
Maar toen de koekjes eenmaal gevuld waren en ik de eerste kon proeven, verdwenen al die zorgen, want dit was echt een lekker koekje en de smaak was bijna net zoals het koekje van vroeger, ook al zagen ze er niet zo uit als in de winkel ik was er toch trots op. Ik heb deze zelf gemaakt en een volgende keer worden ze vast beter en mooier. Maar dit eerste koekje…YES dat was gelukt!
.
Soms moet je gewoon iets doorzetten ook al wil het de eerste keer niet lukken. Ik weet als geen ander hoe moeilijk en lastig dit is en/of kan zijn. Want nu geef ik het voorbeeld met koekjes bakken. Maar ik zie deze stappen ook bij kinderen in mijn praktijk.
.
Heel vaak willen we als het niet lukt, de handdoek in de ring gooien, ermee stoppen want het lukt niet of het wordt niet zo mooi als dat je voor ogen had of je moet het weer aan de juf vragen omdat je de sommen toch nog niet zo goed snapt.
En dat geeft je een enorme deuk in je zelfvertrouwen, want waarom lukt het niet, kan ik het niet OF ik kan het niet en de rest van de klas wel.
.
Soms heb je net even een zetje nodig om over die hobbel heen te komen waardoor het wel lukt. Misschien niet meteen perfect…maar dat hoeft ook niet. Je hebt het geprobeerd of je hebt doorgezet.
.
En dat is denk ik wat wij onze kinderen ook zouden moeten leren… er moet meer nadruk moeten komen te liggen op het proces dan op het product. Dat kinderen voelen dat ze gezien worden en dat het niet uitmaakt hoe gaat…als ze het maar proberen.
.
Bij mij in de praktijk werk ik ook zo…die schoolvakken zijn eigenlijk bijzaak. Het gaat om het zelfvertrouwen van het kind, zij moet weer lekker in haar vel komen te zitten en daarna gaan we het proces aan om tot lezen te komen. Met kleine stapjes kijken we vooruit, zodat
🪁bij HAAR het gevoel van trots naar boven komt als het lukt…
🪁bij HAAR het gevoel van IK KAN HET naar boven komt…
🪁bij HAAR het gevoel naar boven komt dat het niet uitmaakt wat anderen ervan denken…
🪁bij HAAR het gevoel overheerst dat ze het heeft geprobeerd en gedaan…
.
En maakt het dan uit dat het geen mooi koekje is??? Of dat ze er allemaal verschillend uitzien??
NEE… want ik ben die uitdaging aan gegaan en het gevoel dat overheerst is TROTS!
.
Gun jij jouw kind ook dat gevoel van trots?? Neem dan eens contact met me op en dan kijken we samen wat ik voor jullie zou kunnen betekenen.
Bakken is echt een grote hobby van mij en voelt vooral heel ontspannend, natuurlijk is het opeten van al dat lekkers heel leuk, maar mij gaat het vooral om het bakproces.
.
Deze keer had ik mij zo’n bakdagje echt gegund. Heerlijk een dagje voor mezelf.
.
Maar waarom dan zul je misschien denken?? Nou eigenlijk omdat ik mezelf geregeld voorbijloop en daardoor mezelf nog weleens wil vergeten. En dat merk ik dan eigenlijk pas na een paar dagen/weken, want dan ben ik moe, heb niet zoveel zin en word prikkelbaar. Maar het kan ook zijn dat mijn emmertje dan zo vol zit, dat ik ineens heel boos word of juist heel verdrietig. En om nu beter voor mezelf te zorgen, plan ik een dagje voor mezelf om iets te doen wat ik heel leuk vind, dit kan van alles zijn, maar deze keer was dat bakken.
.
Vooraf had ik in de koekjesbijbel een lekker recept uitgezocht (eigenlijk gewoon het boek opengeslagen en DAT koekje zou ik gaan maken). En dat waren Jan Hagel koekjes, maar na het bakken van dit koekje bleef er iets zeuren. Er is namelijk een koekje wat ik als kind heel erg lekker vond maar waar ik het recept nergens kan vinden, het gaat om een kletskoekhoorntje met een roomvulling erin.
.
Toen dacht ik, dat kan ik misschien ook wel zelf uitproberen.
Eerst ben ik aan de slag gegaan met kletskoppen en dan meteen nadatze uit de oven kwamen, gerold tot een hoorntje…en als je de tip hebt om dit te doen ZONDER je handen te verbranden…IK HOOR HET GRAAG! Want wat was dat heet en lastig! Maar ik rolde door en merkte dat ik er een handigheidje in kreeg (helaas wel pas bij de laatste ronde koekjes)..
Omdat de koekjes af moeten koelen (want ja in een warm koekje kun je geen room spuiten), heb ik ze de andere dag afgemaakt met een heerlijke witte chocolade boter crème.
.
Was ik tevreden??
Lukte het meteen??
.
NEE echt niet! Want zeker het rollen van het hoorntje kostte me heel veel moeite en heb ik vaak gedacht ik stop ermee en maak wel gewoon alleen kletskoppen. Waarom zou ik hier mijn best voor doen?? Want het ziet er toch niet uit!! Ze zijn niet allemaal even mooi, sommige zijn niet eens een hoorntje maar meer een rolletje, dit ziet er echt niet uit en deze koekjes mogen niemand zien!
.
Maar toen de koekjes eenmaal gevuld waren en ik de eerste kon proeven, verdwenen al die zorgen, want dit was echt een lekker koekje en de smaak was bijna net zoals het koekje van vroeger, ook al zagen ze er niet zo uit als in de winkel ik was er toch trots op. Ik heb deze zelf gemaakt en een volgende keer worden ze vast beter en mooier. Maar dit eerste koekje…YES dat was gelukt!
.
Soms moet je gewoon iets doorzetten ook al wil het de eerste keer niet lukken. Ik weet als geen ander hoe moeilijk en lastig dit is en/of kan zijn. Want nu geef ik het voorbeeld met koekjes bakken. Maar ik zie deze stappen ook bij kinderen in mijn praktijk.
.
Heel vaak willen we als het niet lukt, de handdoek in de ring gooien, ermee stoppen want het lukt niet of het wordt niet zo mooi als dat je voor ogen had of je moet het weer aan de juf vragen omdat je de sommen toch nog niet zo goed snapt.
En dat geeft je een enorme deuk in je zelfvertrouwen, want waarom lukt het niet, kan ik het niet OF ik kan het niet en de rest van de klas wel.
.
Soms heb je net even een zetje nodig om over die hobbel heen te komen waardoor het wel lukt. Misschien niet meteen perfect…maar dat hoeft ook niet. Je hebt het geprobeerd of je hebt doorgezet.
.
En dat is denk ik wat wij onze kinderen ook zouden moeten leren… er moet meer nadruk moeten komen te liggen op het proces dan op het product. Dat kinderen voelen dat ze gezien worden en dat het niet uitmaakt hoe gaat…als ze het maar proberen.
.
Bij mij in de praktijk werk ik ook zo…die schoolvakken zijn eigenlijk bijzaak. Het gaat om het zelfvertrouwen van het kind, zij moet weer lekker in haar vel komen te zitten en daarna gaan we het proces aan om tot lezen te komen. Met kleine stapjes kijken we vooruit, zodat
🪁bij HAAR het gevoel van trots naar boven komt als het lukt…
🪁bij HAAR het gevoel van IK KAN HET naar boven komt…
🪁bij HAAR het gevoel naar boven komt dat het niet uitmaakt wat anderen ervan denken…
🪁bij HAAR het gevoel overheerst dat ze het heeft geprobeerd en gedaan…
.
En maakt het dan uit dat het geen mooi koekje is??? Of dat ze er allemaal verschillend uitzien??
NEE… want ik ben die uitdaging aan gegaan en het gevoel dat overheerst is TROTS!
.
Gun jij jouw kind ook dat gevoel van trots?? Neem dan eens contact met me op en dan kijken we samen wat ik voor jullie zou kunnen betekenen.
