Mijn eerste jaar in groep 3, wat vond ik dat spannend! Ik denk dat ik net zo zenuwachtig was als alle kinderen die net in groep 3 zaten. Maar wat was het leuk!!
Na een aantal weken kwamen de eerste ouders, het lezen lukt niet, de letters blijven maar niet hangen, het zal toch geen dyslexie zijn??
Nu was er dat jaar één jongetje in mijn klas, die ik niet snel zal vergeten. Bij hem kwam het lezen maar niet op gang. Hij vond het moeilijk, had er geen zin in en vond het daardoor echt niet leuk. Op school hadden we het geluk dat er een remedial teacher werkte en dus stuurde ik hem, natuurlijk met toestemming van zijn ouder, daar naartoe. Twee keer in
de week extra ondersteuning EN OOK IN DE KLAS ermee aan de slag. Er werden spelletjes gespeeld, we voelden en bekeken hoe de letters eruitzagen, gingen aan de slag met klei en natuurlijk werden er boekjes gelezen. Boekjes die HIJ leuk vond om te lezen. Want ik vond het, en vind het eigenlijk nog steeds, heel belangrijk dat lezen vooral LEUK is.
En er kwam een omslagpunt… het lukte!! Hij merkte ZELF dat het lezen steeds een beetje beter ging en daardoor vond hij het ook steeds leuker worden. Het ging zo goed… dat de remedial teaching stopte en dat zijn lezen omhoogschoot.
Wat wil ik hiermee nou zeggen??
Soms hebben kinderen net even een klein zetje nodig zodat ze ZELF GAAN ERVAREN dat ze iets wel kunnen. Ouders zitten er tegenwoordig bovenop, op school wordt alleen maar getoetst en getest.
En waarom?? Ik snap dat de voortgang in de gaten gehouden moet worden. Maar hang er niet alles aan op! Niet alle kinderen leren op hetzelfde tempo.
MAAR HET LUKT NIET DUS DAN IS ER IETS AAN DE HAND
En als het dan even niet lukt heeft het dan meteen dyslexie?? NEE!! Natuurlijk niet, er zijn zoveel andere mogelijkheden waarom het lezen niet lukt.
- Er kan een probleem zijn met de samenwerking tussen de ogen waardoor het focussen op de letters en/of woorden bijvoorbeeld niet lukt.
- Of omdat er bij een kind nog bepaalde primaire reflexen actief zijn, waardoor zijn lichaam nog niet goed samenwerkt wat het heel lastig maakt om bijvoorbeeld te leren lezen.
- Of het kind is enorm faalangstig waardoor het heel bang is om iets fout te zeggen of te doen en het dan maar JUIST NIET gaat doen.
Voordat nu iedereen over mij heen gaat vallen, ik zal echt niet zeggen dat een kind geen dyslexie kan hebben, maar ik denk wel dat we veel te snel een label op een kind ‘willen’ plakken. Want als je dan bijvoorbeeld het label dyslexie hebt, dan kun je zeggen het lukt niet want ik heb dyslexie. Terwijl je OOK met dyslexie kunt ‘leren’ lezen, het kost misschien wat meer moeite, maar het lukt wel op JOU EIGEN TEMPO!
Daarom ben ik zo blij dat ik heb geleerd eerst te kijken naar wat er onder het leerprobleem zou kunnen zitten, en ga ik vooral aan de slag met de basis. Want een kind moet zich lekker in zijn vel voelen zitten en vertrouwen op zichzelf dat het lukt. Want dan komt een kind verder… en misschien niet in hetzelfde tempo als zijn klasgenootjes… maar het komt er wel op zijn eigen tempo!
Wil je graag meer informatie over hoe ik werk?? Neem gratis en vrijblijvend contact met me op en dan kijken we samen wat ik voor jullie kan betekenen.
