ALLE KINDEREN ZIJN GEMEEN…
ALLE KINDEREN ZIJN GEMEEN…
Dinsdagochtend, we zijn aan het buitenspelen, daar sta ik, voorzichtig een beetje onzichtbaar in de hoop dat ik niet opval. Maar helaas ook deze keer mag het niet zo zijn en hebben ze me gezien en begint het…
- Snapte je dat nu echt niet tijdens de rekenles…dan ben je echt heel stom…
- Wat heb je een stomme jas aan…
- HAHAHA jij moest weer bij de juf komen omdat je niet kunt rekenen
- Met haar moet je echt geen vrienden worden, want dan ga ben je net zo stom als haar…
- JIJ bent echt lelijk…
- Niemand vindt jou aardig…
- Niemand vindt jou leuk om mee te spelen…
- Je bent een loser…
- Je bent stom…
Hoe meer zij zeggen hoe kleiner ik me voel worden, ik probeer wel om mij heen te kijken om de aandacht van de juf te trekken, maar dit lukt niet. Ze staan precies zo dat het lijkt alsof we gezellig aan het spelen zijn, maar ondertussen….
Ik probeer me groot te houden en niet te gaan huilen, maar helaas dit lukt niet en ik barst in tranen uit. Maar in plaats van dat ze me troosten of stoppen gaan ze juist nog iets harder door, want dit vinden ze het leukste, dat ik ben gaan huilen.
PESTEN… Het gebeurt nog steeds op scholen maar ook daarbuiten, overal...
En dan denk ik…hebben we dan nog steeds niets geleerd?? WAAROM??
Weet je namelijk wel wat je aanricht??
Als je iemand pest dan beschadig je haar voor de rest van haar leven. Want ook al kan ze er nog zo goed mee omgaan of heeft ze geleerd ermee om te gaan, er blijven momenten komen dat ze het liefst weg wil kruipen en zo onzichtbaar mogelijk wil zijn. Alles om maar te zorgen dat ze niets stoms of raars doet of dat ze denkt…het ligt aan mij.
Wat ook zeker niet helpt is dat het tegenwoordig wel lijkt alsof we alles maar mogen zeggen of doen, je hoeft facebook maar te openen en een artikel aan te klikken en de ene hatelijke reactie na de andere volgt zich op…niet normaal.
Denk eens even na…overal zit een echt persoon achter.
Hoe zou jij het vinden als er zo tegen jou wordt gepraat of durf je dit ook te zeggen als je recht voor iemand staat?? Of misschien nog een stapje verder…hoe zou je het vinden als het tegen jouw dochter wordt gezegd??.Want zeker meiden zijn keihard naar elkaar…er is altijd wel iemand die opstaat en denkt ik ben beter dan jou en waar andere meiden dan tegenop kijken.
Ik zie het zo gebeuren, bij het buiten spelen, er is er altijd 1 de BAAS en een die te lief of te onzeker is die er dan uit wordt gepikt, het pispaaltje. En de rest loopt of lacht dan maar een beetje mee. Vooral omdat het in het begin misschien grappig is…maar ook zeker omdat ze denken; gelukkig zegt ze dit niet tegen mij.
Mijn schooljeugd en nog ver daarbuiten heeft het mij behoorlijk beïnvloed. Zeker omdat ik echt dacht, het ligt aan mij, ik ben stom of dom en niemand vindt mij aardig. En heel eerlijk, dat denk ik nog weleens af en toe. Vooral als ik in een groep sta, ik voel me dan nooit echt op mijn gemak ben bang dat ze het over mij hebben…of dat ik iets raars doe of aan heb…
Was er toen maar een kindercoach…
Ik had gewild dat er vroeger een kindercoach bestond die mij geleerd zou hebben dat ik ertoe doe, dat ik ook vol zelfvertrouwen ben en vooral dat ik minder gestrest was geweest, meer ontspannen want dat had ook mijn schoolresultaten beïnvloed. Ik was namelijk constant op mijn hoede voor wat er misschien ging gebeuren…
Dat had mijn schoolcarrière misschien een stuk makkelijker en vooral leuker gemaakt!
Maar helaas heb ik deze lessen pas mogen leren toen ik 26 jaar was en zelf bij een coach terecht kwam, daar leerde ik wie ik ben en wat mijn kwaliteiten zijn. Maar het belangrijkste dat ik leerde dat ik er mag zijn.
Dat leer ik ook de meiden die bij mij in de praktijk komen….
Ze komen vaak ‘onzichtbaar’ en verlegen binnen, bang om iets fout te zeggen of te doen. Maar als ze dan een aantal keer zijn geweest zie ik ze sterker worden, ze gaan meer stralen en geloven in zichzelf en dit gebeurt stapje voor stapje, ze worden sterker en stralen meer zelfvertrouwen uit.
Ik blijf het mooi vinden om dat proces te mogen begeleiden, want ik geef alleen maar tips en tools en ze doen dit uiteindelijk helemaal zelf.
En vaak als ze dan meer zelfvertrouwen krijgen, zie je dat de schoolresultaten ook voorzichtig aan weer omhooggaan, niet meteen van een E naar een A score maar in kleine stapjes. En ook die stapjes helpen mee aan een meer ontspannen en zelfverzekerde dochter.
En dat gun ik iedereen!
Wil je eens kletsen over jouw dochter om te kijken of ik jullie misschien een paar tips kan geven?? Neem dan contact met me op en dan luister ik graag naar jullie verhaal.
HET MOMENT WAAROP IK BESLOOT IK WORD KINDERCOACH…
Eigenlijk is dat in de loop van de jaren een beetje gegroeid. En dat vlammetje dat is steeds harder gaan branden.
.
Ik ben begonnen als leerkracht en heb hier met heel veel plezier gewerkt. Een aantal jaren heb ik in groep 3 mogen lesgeven en wat vond ik dat fantastisch, al die kinderen die alles leuk vinden en heel graag willen leren.
.
Maar ik zag dit veranderen, het lezen kwam niet op gang, ze vonden het steeds minder leuk, het plezier ging eraf omdat er steeds meer druk op kwam te liggen. Of het rekenen lukte maar niet, ze snapte het niet of bleven te lang hangen in het begin stuk terwijl het boek maar doorging.
.
EN DAT VOND IK JAMMER!
.
Dus ging ik opzoek naar andere mogelijkheden om de kinderen in mijn klas wel te helpen. Maar helaas was daar steeds minder tijd voor omdat er steeds meer andere dingen gedaan moesten worden, het lesrooster te vol zat en er steeds minder tijd was om extra uitleg te geven.
.
Ik merkte steeds vaker dat ik het veel leuker vond om uit te zoeken waarom het niet lukte, om juist wel die extra uitleg te geven of om even wat extra aandacht aan het kind te besteden door een kort gesprekje te voeren. Omdat ze daar juist van GROEIEN.
.
En toen kwam de opleiding psychomotorisch kindercoach voorbij, en na het lezen van deze opleiding en wat ik daar allemaal zou leren werd ik enthousiast, HEEL ENTHOUSIAST!
.
Ik wist het dit wil ik gaan doen. Kinderen ECHT ZIEN, kinderen weer hun zelfvertrouwen teruggeven, kinderen zelf laten merken dat ze er mogen zijn, kinderen laten ervaren dat ze WEL kunnen rekenen en lezen en dit alles op een leuke, speelse manier waarop beweging en plezier voorop staan.
.
Nog steeds ben ik zo blij dat ik de keuze heb gemaakt om te gaan doen waar mijn hart sneller van gaat kloppen, want als ik de kinderen zie bij mij in de praktijk, dat ze weer gaan stralen. Dat er thuis een hoop stress wegvalt en dat ze weer plezier krijgen om naar school te gaan. Daar word ik HEEL BLIJ VAN! En dan weet ik, JA dit is wat ik heel graag doe!
.
Wil je na het lezen hiervan graag meer weten over mijn werkwijze? Ik zou het superleuk vinden om je te mogen ontmoeten bij mij in de praktijk, hier beantwoord ik graag je vragen en kijken we samen wat ik voor jullie kan betekenen. Het enige wat je hiervoor moet doen is even contact op nemen via info@groeienopeigenkracht.nl of 0625193973 en dan plannen we een gratis kennismakingsgesprek.
.
Wie weet tot snel!
WAT BEGON MET KOEKJES BAKKEN…
Bakken is echt een grote hobby van mij en voelt vooral heel ontspannend, natuurlijk is het opeten van al dat lekkers heel leuk, maar mij gaat het vooral om het bakproces.
.
Deze keer had ik mij zo’n bakdagje echt gegund. Heerlijk een dagje voor mezelf.
.
Maar waarom dan zul je misschien denken?? Nou eigenlijk omdat ik mezelf geregeld voorbijloop en daardoor mezelf nog weleens wil vergeten. En dat merk ik dan eigenlijk pas na een paar dagen/weken, want dan ben ik moe, heb niet zoveel zin en word prikkelbaar. Maar het kan ook zijn dat mijn emmertje dan zo vol zit, dat ik ineens heel boos word of juist heel verdrietig. En om nu beter voor mezelf te zorgen, plan ik een dagje voor mezelf om iets te doen wat ik heel leuk vind, dit kan van alles zijn, maar deze keer was dat bakken.
.
Vooraf had ik in de koekjesbijbel een lekker recept uitgezocht (eigenlijk gewoon het boek opengeslagen en DAT koekje zou ik gaan maken). En dat waren Jan Hagel koekjes, maar na het bakken van dit koekje bleef er iets zeuren. Er is namelijk een koekje wat ik als kind heel erg lekker vond maar waar ik het recept nergens kan vinden, het gaat om een kletskoekhoorntje met een roomvulling erin.
.

Toen dacht ik, dat kan ik misschien ook wel zelf uitproberen.
Eerst ben ik aan de slag gegaan met kletskoppen en dan meteen nadatze uit de oven kwamen, gerold tot een hoorntje…en als je de tip hebt om dit te doen ZONDER je handen te verbranden…IK HOOR HET GRAAG! Want wat was dat heet en lastig! Maar ik rolde door en merkte dat ik er een handigheidje in kreeg (helaas wel pas bij de laatste ronde koekjes)..
Omdat de koekjes af moeten koelen (want ja in een warm koekje kun je geen room spuiten), heb ik ze de andere dag afgemaakt met een heerlijke witte chocolade boter crème.
.
Was ik tevreden??
Lukte het meteen??
.
NEE echt niet! Want zeker het rollen van het hoorntje kostte me heel veel moeite en heb ik vaak gedacht ik stop ermee en maak wel gewoon alleen kletskoppen. Waarom zou ik hier mijn best voor doen?? Want het ziet er toch niet uit!! Ze zijn niet allemaal even mooi, sommige zijn niet eens een hoorntje maar meer een rolletje, dit ziet er echt niet uit en deze koekjes mogen niemand zien!
.
Maar toen de koekjes eenmaal gevuld waren en ik de eerste kon proeven, verdwenen al die zorgen, want dit was echt een lekker koekje en de smaak was bijna net zoals het koekje van vroeger, ook al zagen ze er niet zo uit als in de winkel ik was er toch trots op. Ik heb deze zelf gemaakt en een volgende keer worden ze vast beter en mooier. Maar dit eerste koekje…YES dat was gelukt!
.
Soms moet je gewoon iets doorzetten ook al wil het de eerste keer niet lukken. Ik weet als geen ander hoe moeilijk en lastig dit is en/of kan zijn. Want nu geef ik het voorbeeld met koekjes bakken. Maar ik zie deze stappen ook bij kinderen in mijn praktijk.
.
Heel vaak willen we als het niet lukt, de handdoek in de ring gooien, ermee stoppen want het lukt niet of het wordt niet zo mooi als dat je voor ogen had of je moet het weer aan de juf vragen omdat je de sommen toch nog niet zo goed snapt.
En dat geeft je een enorme deuk in je zelfvertrouwen, want waarom lukt het niet, kan ik het niet OF ik kan het niet en de rest van de klas wel.
.
Soms heb je net even een zetje nodig om over die hobbel heen te komen waardoor het wel lukt. Misschien niet meteen perfect…maar dat hoeft ook niet. Je hebt het geprobeerd of je hebt doorgezet.
.
En dat is denk ik wat wij onze kinderen ook zouden moeten leren… er moet meer nadruk moeten komen te liggen op het proces dan op het product. Dat kinderen voelen dat ze gezien worden en dat het niet uitmaakt hoe gaat…als ze het maar proberen.
.
Bij mij in de praktijk werk ik ook zo…die schoolvakken zijn eigenlijk bijzaak. Het gaat om het zelfvertrouwen van het kind, zij moet weer lekker in haar vel komen te zitten en daarna gaan we het proces aan om tot lezen te komen. Met kleine stapjes kijken we vooruit, zodat
🪁bij HAAR het gevoel van trots naar boven komt als het lukt…
🪁bij HAAR het gevoel van IK KAN HET naar boven komt…
🪁bij HAAR het gevoel naar boven komt dat het niet uitmaakt wat anderen ervan denken…
🪁bij HAAR het gevoel overheerst dat ze het heeft geprobeerd en gedaan…
.
En maakt het dan uit dat het geen mooi koekje is??? Of dat ze er allemaal verschillend uitzien??
NEE… want ik ben die uitdaging aan gegaan en het gevoel dat overheerst is TROTS!
.
Gun jij jouw kind ook dat gevoel van trots?? Neem dan eens contact met me op en dan kijken we samen wat ik voor jullie zou kunnen betekenen.
ZIE JE WEL?? IK BEN DOM!!
- Daar sta ik dan…bij de juf en ik moet de tafels opzeggen zodat ik weer een sticker kan verdienen voor mijn tafeldiploma.
.
Maar het lukt niet…niet eens 1×7 komt eruit…Ik sta helemaal verlamd bij de juf en weet het echt niet meer.
.
Ik voel de tranen opkomen! Heb ik daar zo hard mijn best voor gedaan met mama??
.
Thuis wist ik de hele tafel zo op te zeggen maar nu in de klas, waar iedereen mij kan horen en zien lukt het niet. Zie je wel! Ik kan het toch niet!!!
Boos en verdrietig loop ik terug naar mijn tafeltje, ik heb echt zo hard geoefend, elke dag samen met mama de tafel van 7 erin gestampt. Maar die stomme tafels willen maar niet blijven hangen.
Ik ben dom, want waarom lukt het niet bij mij maar wel bij al die andere kinderen in mijn klas??
.
Ik zie dit nog steeds gebeuren, kinderen die helemaal gefrustreerd raken omdat het maar niet lukt om bijvoorbeeld die tafels erin te krijgen. Ze doen er alles aan en oefenen heel veel, hebben er buikpijn van of het ze wel gaat lukken. En dat alles zorgt er juist voor dat er heel veel stress omheen hangt waardoor het echt niet lukt om te leren of iets te onthouden.
.
Ik kwam er ook achter dat stampen bij mij niet goed werkt, want juist doordat ik er zo’n druk op legde en er eigenlijk al vanuit ging dat het me toch niet zo lukken, want ik was tenslotte dom, lukte het me ook niet. Ik werd bevestigd in mijn eigen gedachten.
Maar juist die gedachten, die druk en stress, die zorgde ervoor dat het niet lukte…, want mijn brein had helemaal geen ruimte om iets te leren of te onthouden. Mijn brein zat in de overlevingsfase en mijn lichaam stond paraat om te vechten, vluchten of bevriezen. En dat is wat er bij mij gebeurde, ik bevroor letterlijk waardoor het niet lukte.
.
En dat is wat er bij veel kinderen gebeurt, de lat ligt zo hoog en ze moeten zoveel oefenen waardoor:
🪁het niet leuk meer is
🪁ze bij elke fout de bevestiging krijgen dat het ze toch niet lukt
🪁ze nog meer hun best gaan doen
🪁ze er juist geen zin meer in hebben, want het lukt toch niet
🪁ze een steeds korter lontje hebben en om alles boos of verdrietig worden
.
Dus dat jij je kind steeds meer boos/verdrietig/gespannen ziet worden en het naar school gaan een steeds grotere uitdaging wordt.
.
Daarom vind ik het zo belangrijk om naast het leren, aan ontspanning te werken, waardoor ze meer gaan voelen, zodat je lijf voelt wat ontspanning is en niet meer de hele tijd hoeft te denken aan vechten/vluchten of bevriezen. Maar dat je dat ook af en toe even los mag laten, zodat je kunt groeien in wie je bent en weer open staat om nieuwe dingen je eigen te maken.
.
Ik zou willen dat ik dat als kind had gevoeld, dat mijn lijf zich mocht ontspannen om juist tot leren te komen. Dat ik lekker in mijn vel had gezeten en dat niet alles zo’n grote strijd was geweest om te komen waar ik nu ben en dat is psychomotorisch kindercoach en juf.
Wat er dan juist wel weer voor zorgt dat ik dit aan kinderen mag leren, dat ze mogen zijn wie ze zijn en dat leren leuk is!
.
In mijn praktijk start ik daarom ook altijd met het weer lekker in je vel zitten, dat de basis om tot leren te komen goed is en vanuit die basis (ontspanning) gaan we weer leren. Wil je meer weten?? Neem eens een kijkje op mijn website of stuur me een berichtje voor een gratis kennismakingsgesprek.
.
En mocht jouw kind nu echt worstelen met die tafels…weet dan dat ik iets leuks heb om deze in 5 weken geautomatiseerd te krijgen. En nee niet met stampwerk maar juist op een leuke, bewegende en effectieve manier.
Ken je dat…dat je iets doet en alles valt op zijn plek?
Ik had dat al 4 jaar geleden bij het volgen van de opleiding psychomotorisch kindercoach, daar voelde ik aan alles dat ik met iets bezig was wat helemaal klopte. In mijn werk als leerkracht zag ik zoveel kinderen die soms net dat ene zetje nodig hadden om weer op weg geholpen te worden. Maar in de klas heb je daar als leerkracht niet altijd de tijd voor en hoe zou het dan zijn als ik dat kan doen in mijn eigen praktijk. Waar ik kinderen mag begeleiden die het even lastig vinden op de basisschool.
.
Bij de opleiding psychomotorisch kindercoach heb ik op een hele andere en mooie manier leren kijken naar wat er achter het leer- of gedragsprobleem zou kunnen zitten. Om kinderen te laten zien en voelen dat ze veel meer zijn dan dat leer- of gedragsprobleem en dat ze die stempel niet zijn!
.
Soms denk ik wel dat kinderen tegenwoordig allemaal een stempel krijgen, is het geen ADHD, ADD of dyslexie dan is het wel faalangst.
.
Ik ga nu niet zeggen dat deze stempels allemaal niet waar zijn en dat al die kinderen niets hebben, want dat denk ik niet. Maar soms moeten we eerst even verder kijken voordat we er een stempel of oordeel op plakken. Bijvoorbeeld ook met de leerachterstand vanwege corona, natuurlijk is het voor het kind het beste als het lekker naar school kan om daar onderwijs te krijgen, samen met vriendjes en vriendinnetjes te zijn. Maar als je heel eerlijk kijkt, dan ging het misschien voor corona ook al niet zo goed op school en heeft het thuisonderwijs aan jou als ouder laten zien wat je eigenlijk al dacht.
.
Maar nu even terug naar dat alles op zijn plek valt… want in mijn werk vind ik het juist zo mooi dat ik verder kijk dan het leer- of gedragsprobleem. Als eerste kijk ik naar het kind, wat het allemaal WEL kan en daarna ga ik terug naar de basis. We gaan samen aan de slag om te kijken of de basis om tot leren te komen goed is gelegd, want als er een bouwsteen mist of nog niet zo goed werkt dan gaan we JUIST daarmee op een bewegende manier aan de slag. Zodat die basis weer staat als een huis en het leerproces weer op gang komt.
.
En nu komt die extra steen die op zijn plek viel bij mij… afgelopen half jaar heb ik de opleiding SOS KINDEREN EN EMOTIES gevolgd en na het maken van al mijn opdrachten volgde deze maand mijn eindgesprek. Tijdens deze opleiding en het eindgesprek leerde ik hoe belangrijk het is om je emoties te begrijpen en te uiten. Wij als volwassenen moeten onze kinderen leren dat het hebben van emoties erbij hoort en dat hier niets VREEMDS of RAARS aan is. Daarnaast is het ook aan ons als volwassenen om kinderen te leren omgaan met emoties, ze te laten zien we ze zijn.
.
Al die extra tools en informatie ga ik meenemen in mijn werk met kinderen, want ik kan wel werken aan de basis maar als het kind nog niet goed leert wat emoties zijn en dat je emoties mag laten zien en voelen, dan gaat die basis nooit helemaal als een huis staan.
.
Juist doordat de emoties en alle bouwstenen een plekje hebben gekregen, gaan kinderen weer lekker in hun vel zitten. Ze krijgen weer vertrouwen in wie ze zijn en wat ze kunnen. Dat ze mogen zijn wie ze zijn en dat leren weer leuk is!
.
Samen gaan we aan de slag zodat jouw kind weer teruggaat naar de basis om van daaruit weer grote stappen vooruit te zetten.
.
Weer weten of wil je even sparren, weet dat een kennismakingsgesprek altijd gratis, vrijblijvend en gemakkelijk gemaakt is. Neem contact met me op via info@groeienopeigenkracht.nl of stuur me een berichtje va het contactformulier.
.
Wie weet tot snel!
HELP! JE GAAT ZO SNEL….
En dan heb ik het niet over een rondje hardlopen (dat doe ik niet 😉), maar over jezelf voorbijlopen. Want dat doe ik nogal eens…en JA dan word ik ook vaak weer teruggefloten. Ik ga dit bijvoorbeeld merken aan dat ik kribbiger ga reageren of dat mijn lichaam niet altijd meer doet wat ik graag wil. Nu heb ik zelf geleerd om goed naar mezelf te luisteren en heb ik ook een man die af en toe zegt, misschien moet je even iets gaan bakken. Want hij weet, maar ook ik, dat als ik ga bakken mij dit enorm helpt. Ik vind het zoiezo heel erg leuk, maar ik merk dat ik dan ook ontspan en even met alleen het bakken van de taart of koekjes bezig ben. Heerlijk vind ik dat!
Kinderen hoor ik het ook vaak zeggen… maar dan de juf gaat zo snel. Ik snap het niet meer of ik houd het lezen niet bij. En dan denk ik, wat jammer is dat! Want niet elk kind gaat op hetzelfde tempo, het ene kind snapt de rekensommen sneller dan een ander kind of het ene kind leest in een AVI 6 en het andere kind leest in AVI 4. Dat kunnen grote verschillen in de klas zijn. En voor kinderen vaak heel herkenbaar…want ook onderling wordt daar over gesproken en dat is niet altijd op een aardige en lieve toon. Of ze gaan zichzelf met de ander vergelijken, terwijl ze dan niet meer zien waar zij juist goed in zijn.
Voor kinderen waar het te snel voor gaat is dit jammer en heel vervelend! Want zij krijgen hiervan vaak een deuk in hun zelfvertrouwen en vinden het naar school gaan vaak niet zo leuk meer. Dit kan zich uiten in clownesk gedrag tot heel stil en teruggetrokken en niets meer durven zeggen. Maar ik zie ook kinderen die juist heel veel zeggen en zo hun onzekerheden overschreeuwen of op een negatieve manier hun aandacht gaan vragen.
NEGATIEVE AANDACHT IS OOK AANDACHT.
Maar even terug naar die kinderen waar het veel te snel voor gaat, die het niet meer kunnen bijbenen. Thuis is er dan ook vaak meer stress omdat ze extra huiswerk krijgen en de ouders er vaak een dubbelrol bij krijgen, namelijk die van leerkracht. Terwijl ze thuis JUIST moeten ontspannen en opladen voor de volgende schooldag. EN thuis is ook om lekker te spelen en even niet met school bezig te zijn. Maar hierdoor zijn deze kinderen ALTIJD met school bezig, en krijgen ze er vaak steeds minder vertrouwen in dat ze het wel kunnen en laten ze hun koppie vaak nog meer hangen.
EN DAT IS ZO JAMMER!!
WANT:
- Elk kind is ergens goed in
- Elk kind heeft zijn eigen kwaliteiten en bijzonderheden
- Elk kind leert op een andere manier
- Elk kind leert op zijn eigen tempo
Laten we met elkaar proberen weer eens te kijken naar hoe de kinderen echt zijn, waar ze goed in zijn, wat ze leuk vinden en ze (af en toe) lekker te laten spelen. Want als een kind alleen maar hoort waar het NIET goed in is… dan gaat het dat ook geloven. Maar als je het kind laat ervaren waar het wel goed in is … dan gaan ze dat voelen EN ervaren en JUIST daarvan krijgt hun zelfvertrouwen een enorme BOOST!
Denk je nu na het lezen van dit stuk… ja ik voel me thuis ook alleen nog maar leerkracht in plaats van moeder. Neem dan contact met me op, want wellicht kan ik dat stukje leerkracht bij jullie vandaan halen zodat JIJ als moeder weer die leuke moeder kan zijn!
De klimmuur op…ECHT NIET!!

JIJ BENT TE DIK!
Gisteren ben ik met mijn gezin een stukje gaan fietsen, onze dochter heeft het picknicken ontdekt dus we namen een picknickmand mee om onderweg even een broodje eten en onze dochter kon dan ook even lekker spelen. Het voelde als vakantie.
Maar wat ik daar zag en hoorde dat begreep ik echt niet!!
We hadden een mooi plekje gevonden en onze dochter was lekker aan het spelen in het zand, toen hoorde ik een moeder tegen haar dochter zeggen “Houd je buik even in want hij is zo dik op de foto”. Ik denk dat dit meisje een jaar of 4/5 was en zei kreeg dit te horen van haar moeder. En de eerste gedachte die ik had NEEE!!!! Dat kan echt niet, ik was bijna in staat om haar mijn visitekaartje alvast te geven, voor als haar dochter wat ouder is en ze geen zelfvertrouwen of geen zelfbeeld heeft.
Want hoe kun je dit zeggen tegen je dochter??? Welk beeld geef je haar NU al??
Zij denkt dat dit “NORMAAL” is. Maar is dit normaal?
Nee natuurlijk niet, terwijl je dit in de media wel heel vaak hoort. Meisjes, maakt niet uit hoe oud ze zijn, krijgen al vroeg mee dat ze moeten voldoen aan het perfecte plaatje. En dat perfecte plaatje komt overal terug in de media en zeker op sociaal media.
Waarom moeten wij onze dochters leren dat ze ‘te dik zijn’, of ‘dat ze er niet mooi uit zien’. We kunnen ze toch veel beter leren dat ze goed zijn zoals ze zijn??
Want juist dat; GOED ZIJN ZOALS JE BENT, is zo superbelangrijk! Want zo leren meisjes al jong dat ze er mogen zijn en dat het niet belangrijk is hoe je eruitziet. En dat je er juist GOED uitziet als je gelooft in jezelf en doet wat je leuk vindt. Omdat je dit dan JUIST uitstraalt!
Dit is iets wat ik in mijn praktijk vaak zie, meiden die hier binnenkomen en geen zelfvertrouwen hebben. Als ik ze dan de vraag stel waar ben jij goed is? Of wat zijn jouw kwaliteiten? Dat ze me dan heel voorzichtig aankijken en zachtjes iets zeggen of juist zeggen dat weet ik niet.
Ik werk dan ook ALTIJD in mijn praktijk aan het zelfvertrouwen, want als je lekker in je vel zit dan komt dat leren ook wel weer. Omdat ze dan gaan geloven in wat ze wel kunnen, waar ze wel goed in zijn en ze geloven in zichzelf! En juist dat geloven in zichzelf daar gebeuren dan de mooiste dingen mee, een kind gaat weer stralen, heeft weer plezier en vind het weer leuk om nieuwe dingen uit te proberen.
Dus laten wij als volwassenen er juist voor zorgen dat we de positieve punten van meisjes benoemen en dat we zeker NIET de negatieve punten benoemen. Want kinderen kunnen alleen maar meer gaan stralen als ze positief over zichzelf denken.
Wil je meer weten of een keertje sparren, weet dat ik altijd bereikbaar ben en dat een kennismakingsgesprek ALTIJD GRATIS is. Je kunt contact met me opnemen via het contactformulier of even bellen op 0625193973 en dan kijken we samen wat ik voor jullie kan betekenen.