ZIE JE WEL?? IK BEN DOM!!
- Daar sta ik dan…bij de juf en ik moet de tafels opzeggen zodat ik weer een sticker kan verdienen voor mijn tafeldiploma.
.
Maar het lukt niet…niet eens 1×7 komt eruit…Ik sta helemaal verlamd bij de juf en weet het echt niet meer.
.
Ik voel de tranen opkomen! Heb ik daar zo hard mijn best voor gedaan met mama??
.
Thuis wist ik de hele tafel zo op te zeggen maar nu in de klas, waar iedereen mij kan horen en zien lukt het niet. Zie je wel! Ik kan het toch niet!!!
Boos en verdrietig loop ik terug naar mijn tafeltje, ik heb echt zo hard geoefend, elke dag samen met mama de tafel van 7 erin gestampt. Maar die stomme tafels willen maar niet blijven hangen.
Ik ben dom, want waarom lukt het niet bij mij maar wel bij al die andere kinderen in mijn klas??
.
Ik zie dit nog steeds gebeuren, kinderen die helemaal gefrustreerd raken omdat het maar niet lukt om bijvoorbeeld die tafels erin te krijgen. Ze doen er alles aan en oefenen heel veel, hebben er buikpijn van of het ze wel gaat lukken. En dat alles zorgt er juist voor dat er heel veel stress omheen hangt waardoor het echt niet lukt om te leren of iets te onthouden.
.
Ik kwam er ook achter dat stampen bij mij niet goed werkt, want juist doordat ik er zo’n druk op legde en er eigenlijk al vanuit ging dat het me toch niet zo lukken, want ik was tenslotte dom, lukte het me ook niet. Ik werd bevestigd in mijn eigen gedachten.
Maar juist die gedachten, die druk en stress, die zorgde ervoor dat het niet lukte…, want mijn brein had helemaal geen ruimte om iets te leren of te onthouden. Mijn brein zat in de overlevingsfase en mijn lichaam stond paraat om te vechten, vluchten of bevriezen. En dat is wat er bij mij gebeurde, ik bevroor letterlijk waardoor het niet lukte.
.
En dat is wat er bij veel kinderen gebeurt, de lat ligt zo hoog en ze moeten zoveel oefenen waardoor:
🪁het niet leuk meer is
🪁ze bij elke fout de bevestiging krijgen dat het ze toch niet lukt
🪁ze nog meer hun best gaan doen
🪁ze er juist geen zin meer in hebben, want het lukt toch niet
🪁ze een steeds korter lontje hebben en om alles boos of verdrietig worden
.
Dus dat jij je kind steeds meer boos/verdrietig/gespannen ziet worden en het naar school gaan een steeds grotere uitdaging wordt.
.
Daarom vind ik het zo belangrijk om naast het leren, aan ontspanning te werken, waardoor ze meer gaan voelen, zodat je lijf voelt wat ontspanning is en niet meer de hele tijd hoeft te denken aan vechten/vluchten of bevriezen. Maar dat je dat ook af en toe even los mag laten, zodat je kunt groeien in wie je bent en weer open staat om nieuwe dingen je eigen te maken.
.
Ik zou willen dat ik dat als kind had gevoeld, dat mijn lijf zich mocht ontspannen om juist tot leren te komen. Dat ik lekker in mijn vel had gezeten en dat niet alles zo’n grote strijd was geweest om te komen waar ik nu ben en dat is psychomotorisch kindercoach en juf.
Wat er dan juist wel weer voor zorgt dat ik dit aan kinderen mag leren, dat ze mogen zijn wie ze zijn en dat leren leuk is!
.
In mijn praktijk start ik daarom ook altijd met het weer lekker in je vel zitten, dat de basis om tot leren te komen goed is en vanuit die basis (ontspanning) gaan we weer leren. Wil je meer weten?? Neem eens een kijkje op mijn website of stuur me een berichtje voor een gratis kennismakingsgesprek.
.
En mocht jouw kind nu echt worstelen met die tafels…weet dan dat ik iets leuks heb om deze in 5 weken geautomatiseerd te krijgen. En nee niet met stampwerk maar juist op een leuke, bewegende en effectieve manier.
ALLE KINDEREN VAN NEDERLAND HEBBEN NU AL EEN ACHTERSTAND….
Wat een stom gezegde is dat eigenlijk een achterstand hebben, want elk kind leert en ontwikkelt zich op zijn eigen manier en niveau.
.
En toch hoor je dit op het moment overal…de kinderen van Nederland hebben nu door het thuisonderwijs een achterstand. Natuurlijk snap ik, dat het in deze tijd extra lastig is om inzicht te houden in wat je kind allemaal kan en wat je kind nodig heeft. Om dan nog maar niet te spreken over de motivatie om thuis te gaan leren in plaats van lekker te gaan spelen. Of wat dacht je van jou als vader en moeder die ineens de leerkracht zijn, dat is ook wennen.
.
Maar door heel hard te gaan roepen alle kinderen hebben een achterstand werkt ZEKER NIET MEE aan hun motivatie en ook niet aan de motivatie van jullie als ouders.
.
Want wat heeft het allemaal dan voor zin, als ze nu toch al achterlopen?
.
Ik snap het en zal het ook zeker niet ontkennen dat er een verschil is tus
sen wat ze waar leren. Er is verschil in wat ze leren tijdens het thuisonderwijs en wat ze leren als ze gewoon in de klas op school zitten. Dit is niet hetzelfde en dat hoeft ook niet. En natuurlijk snap ik dat jij als ouder ook gewoon je eigen werk moet doen en dat dit allemaal niet handig is, maar je doet je best, net zozeer als dat je kind zijn best doet en de leerkrachten om dit alles voor elkaar te krijgen.
.
Probeer deze tijd ook eens te kijken naar je kind, hoe leert je kind, waar heeft je kind behoefte aan? Misschien fleurt je dochter nu juist wel helemaal op omdat ze geen stress en onrust ervaart vanuit de klas. Of zie je je zoon veel beter in zijn vel zitten omdat hij nu niet de hele tijd geconcentreerd moet zitten in de klas maar ook even lekker buiten kan voetballen of spelen met de lego. En vergeet niet dat bouwen, voetballen, kleien, knutselen, spelletjes spelen ook manieren zijn om tot leren te komen.
.
Denk maar eens aan een rekenles over wegen en meten, stuur je kind de keuken in om een taart te bakken. Eerst een recept uitzoeken (lezen en taal), dan een boodschappenlijstje maken (schrijven), naar de winkel om alle ingrediënten te kopen (rekenen en met geld leren omgaan). Daarna thuis aan de slag met alle ingrediënten om hier een mooie taart van te maken (wegen, rekenen, begrijpend lezen). En wat misschien nog veel zwaarder weegt in dit alles, is het zelfvertrouwen, want hoe denk je dat je kind zich voelt als hij dit alles zelf heeft gedaan. Ik denk TROTS op zichzelf en op het eindproduct wat hij heeft neergezet, om dan nog maar niets te zeggen over daarna gezellig met de hele familie bij elkaar zitten met een kopje thee en een stuk zelfgemaakte taart. Geeft meteen een positieve sfeer thuis.
.
Wat wil ik hiermee nu zeggen; gooi dat thuisonderwijs maar de kast in en de kinderen hoeven niets meer te leren??
.
Nee natuurlijk niet! Maar ik probeer wel te zeggen ben niet te streng voor jezelf en voor je kind. Jullie doen jullie best en meer kunnen jullie niet doen. En bovendien GENIET ook van deze tijd samen!
