ZIE JE WEL?? IK BEN DOM!!
- Daar sta ik dan…bij de juf en ik moet de tafels opzeggen zodat ik weer een sticker kan verdienen voor mijn tafeldiploma.
.
Maar het lukt niet…niet eens 1×7 komt eruit…Ik sta helemaal verlamd bij de juf en weet het echt niet meer.
.
Ik voel de tranen opkomen! Heb ik daar zo hard mijn best voor gedaan met mama??
.
Thuis wist ik de hele tafel zo op te zeggen maar nu in de klas, waar iedereen mij kan horen en zien lukt het niet. Zie je wel! Ik kan het toch niet!!!
Boos en verdrietig loop ik terug naar mijn tafeltje, ik heb echt zo hard geoefend, elke dag samen met mama de tafel van 7 erin gestampt. Maar die stomme tafels willen maar niet blijven hangen.
Ik ben dom, want waarom lukt het niet bij mij maar wel bij al die andere kinderen in mijn klas??
.
Ik zie dit nog steeds gebeuren, kinderen die helemaal gefrustreerd raken omdat het maar niet lukt om bijvoorbeeld die tafels erin te krijgen. Ze doen er alles aan en oefenen heel veel, hebben er buikpijn van of het ze wel gaat lukken. En dat alles zorgt er juist voor dat er heel veel stress omheen hangt waardoor het echt niet lukt om te leren of iets te onthouden.
.
Ik kwam er ook achter dat stampen bij mij niet goed werkt, want juist doordat ik er zo’n druk op legde en er eigenlijk al vanuit ging dat het me toch niet zo lukken, want ik was tenslotte dom, lukte het me ook niet. Ik werd bevestigd in mijn eigen gedachten.
Maar juist die gedachten, die druk en stress, die zorgde ervoor dat het niet lukte…, want mijn brein had helemaal geen ruimte om iets te leren of te onthouden. Mijn brein zat in de overlevingsfase en mijn lichaam stond paraat om te vechten, vluchten of bevriezen. En dat is wat er bij mij gebeurde, ik bevroor letterlijk waardoor het niet lukte.
.
En dat is wat er bij veel kinderen gebeurt, de lat ligt zo hoog en ze moeten zoveel oefenen waardoor:
🪁het niet leuk meer is
🪁ze bij elke fout de bevestiging krijgen dat het ze toch niet lukt
🪁ze nog meer hun best gaan doen
🪁ze er juist geen zin meer in hebben, want het lukt toch niet
🪁ze een steeds korter lontje hebben en om alles boos of verdrietig worden
.
Dus dat jij je kind steeds meer boos/verdrietig/gespannen ziet worden en het naar school gaan een steeds grotere uitdaging wordt.
.
Daarom vind ik het zo belangrijk om naast het leren, aan ontspanning te werken, waardoor ze meer gaan voelen, zodat je lijf voelt wat ontspanning is en niet meer de hele tijd hoeft te denken aan vechten/vluchten of bevriezen. Maar dat je dat ook af en toe even los mag laten, zodat je kunt groeien in wie je bent en weer open staat om nieuwe dingen je eigen te maken.
.
Ik zou willen dat ik dat als kind had gevoeld, dat mijn lijf zich mocht ontspannen om juist tot leren te komen. Dat ik lekker in mijn vel had gezeten en dat niet alles zo’n grote strijd was geweest om te komen waar ik nu ben en dat is psychomotorisch kindercoach en juf.
Wat er dan juist wel weer voor zorgt dat ik dit aan kinderen mag leren, dat ze mogen zijn wie ze zijn en dat leren leuk is!
.
In mijn praktijk start ik daarom ook altijd met het weer lekker in je vel zitten, dat de basis om tot leren te komen goed is en vanuit die basis (ontspanning) gaan we weer leren. Wil je meer weten?? Neem eens een kijkje op mijn website of stuur me een berichtje voor een gratis kennismakingsgesprek.
.
En mocht jouw kind nu echt worstelen met die tafels…weet dan dat ik iets leuks heb om deze in 5 weken geautomatiseerd te krijgen. En nee niet met stampwerk maar juist op een leuke, bewegende en effectieve manier.
HELP! JE GAAT ZO SNEL….
En dan heb ik het niet over een rondje hardlopen (dat doe ik niet 😉), maar over jezelf voorbijlopen. Want dat doe ik nogal eens…en JA dan word ik ook vaak weer teruggefloten. Ik ga dit bijvoorbeeld merken aan dat ik kribbiger ga reageren of dat mijn lichaam niet altijd meer doet wat ik graag wil. Nu heb ik zelf geleerd om goed naar mezelf te luisteren en heb ik ook een man die af en toe zegt, misschien moet je even iets gaan bakken. Want hij weet, maar ook ik, dat als ik ga bakken mij dit enorm helpt. Ik vind het zoiezo heel erg leuk, maar ik merk dat ik dan ook ontspan en even met alleen het bakken van de taart of koekjes bezig ben. Heerlijk vind ik dat!
Kinderen hoor ik het ook vaak zeggen… maar dan de juf gaat zo snel. Ik snap het niet meer of ik houd het lezen niet bij. En dan denk ik, wat jammer is dat! Want niet elk kind gaat op hetzelfde tempo, het ene kind snapt de rekensommen sneller dan een ander kind of het ene kind leest in een AVI 6 en het andere kind leest in AVI 4. Dat kunnen grote verschillen in de klas zijn. En voor kinderen vaak heel herkenbaar…want ook onderling wordt daar over gesproken en dat is niet altijd op een aardige en lieve toon. Of ze gaan zichzelf met de ander vergelijken, terwijl ze dan niet meer zien waar zij juist goed in zijn.
Voor kinderen waar het te snel voor gaat is dit jammer en heel vervelend! Want zij krijgen hiervan vaak een deuk in hun zelfvertrouwen en vinden het naar school gaan vaak niet zo leuk meer. Dit kan zich uiten in clownesk gedrag tot heel stil en teruggetrokken en niets meer durven zeggen. Maar ik zie ook kinderen die juist heel veel zeggen en zo hun onzekerheden overschreeuwen of op een negatieve manier hun aandacht gaan vragen.
NEGATIEVE AANDACHT IS OOK AANDACHT.
Maar even terug naar die kinderen waar het veel te snel voor gaat, die het niet meer kunnen bijbenen. Thuis is er dan ook vaak meer stress omdat ze extra huiswerk krijgen en de ouders er vaak een dubbelrol bij krijgen, namelijk die van leerkracht. Terwijl ze thuis JUIST moeten ontspannen en opladen voor de volgende schooldag. EN thuis is ook om lekker te spelen en even niet met school bezig te zijn. Maar hierdoor zijn deze kinderen ALTIJD met school bezig, en krijgen ze er vaak steeds minder vertrouwen in dat ze het wel kunnen en laten ze hun koppie vaak nog meer hangen.
EN DAT IS ZO JAMMER!!
WANT:
- Elk kind is ergens goed in
- Elk kind heeft zijn eigen kwaliteiten en bijzonderheden
- Elk kind leert op een andere manier
- Elk kind leert op zijn eigen tempo
Laten we met elkaar proberen weer eens te kijken naar hoe de kinderen echt zijn, waar ze goed in zijn, wat ze leuk vinden en ze (af en toe) lekker te laten spelen. Want als een kind alleen maar hoort waar het NIET goed in is… dan gaat het dat ook geloven. Maar als je het kind laat ervaren waar het wel goed in is … dan gaan ze dat voelen EN ervaren en JUIST daarvan krijgt hun zelfvertrouwen een enorme BOOST!
Denk je nu na het lezen van dit stuk… ja ik voel me thuis ook alleen nog maar leerkracht in plaats van moeder. Neem dan contact met me op, want wellicht kan ik dat stukje leerkracht bij jullie vandaan halen zodat JIJ als moeder weer die leuke moeder kan zijn!
